Een bijzonder kind …. En dat is ze !

Mijn dochter Amy heeft autisme. De diagnose kregen we toen de soorten autisme nog niet onder ASS vielen, Asperger. Heeft het ons veranderd? Ja, maar vooral positief. Als ouders kregen we een cursus om meer over autisme te leren.

Wat me altijd is bij gebleven is dat we als het ware alles moesten gaan ‘ondertitelen’, of wel superduidelijk zijn in wat je bedoelt. Woorden als straks of later bleken uit den boze. Dat was veel te vaag. Het vroeg wat omschakeling, maar het ging goed. Al maakten we natuurlijk wel eens wat blunders….

Zo was daar die ochtend, een schooldag. We zouden op de fiets gaan. We waren klaar maar hadden nog 10 minuten over. Dus ik vroeg haar de klok in de gaten te houden dan kon ik nog snel even in de keuken rommelen. U voelt hem al aankomen zeker …. Na ongeveer 15 minuten keek ik naar de klok en zag dat onze vertrektijd al verstreken was. Dus ik zei: ‘jij zou de klok toch in de gaten houden.’ Waarbij ze naar de klok wees en zei: ‘ja, hij hangt er nog.’ Ik moest zo lachen, niet zo zeer om haar reactie, maar om mijn eigen fout …. al doende leert men.

We zijn nu jaren verder. Het autisme is soms een vriend, soms een vijand. Soms gaat het goed, soms zit het hoofd vol. Te vol. En door Corona ligt alles stil. Geen onderwaterhockey, geen musical-les (alleen online maar dat is toch anders) en vooral geen Efteling. Niet lekker door het sprookjesbos wandelen met het fototoestel. En lekker vanuit rare hoeken dingen fotograferen. Gewoon plat op je buik ploffen om de draak van onder te fotograferen, of om een close-up te maken van de paddenstoelen. Geen uitlaatklep. Maar ze doet zo enorm haar best. Gelukkig heeft ze haar autisme begeleidster waar ze 1 of 2x per week even mee kan bellen en haar verhaal kan doen. Ze heeft een ‘volle hoofdenboek’ waar eigenlijk iedere avond in geschreven wordt. Het helpt haar ! Net zoals het haar helpt om soms even alleen maar bezig te zijn met haar computerscherm, films kijken, musicals kijken, muziek, computerspelletjes …

We hebben leren leven met haar bijzonderheden. Zo heeft ze veel angsten en is ze vaak moe (in haar hoofd, maar ook lichamelijk -al heeft dat laatste ook een andere oorzaak-), ze kan niet tegen onrecht en houdt zich precies aan regels. Ze kan ook enorm verdrietig worden als anderen zich niet aan de gestelde regels houden. Ze is nu 16 en gelukkig snapt ze nu een beetje waarin zij anders is dan de wereld om haar heen. Ze begrijpt soms zelfs sarcasme. En we kunnen soms ook praten over de situatie, over hetgeen gebeurd is. Dat is fijn. Vooral omdat er ook bij mij een vermoeden van ASS is. Ik sta op de wachtlijst (al meer dan een jaar inmiddels). Sommige dingen zijn voor mij zo herkenbaar. Alleen heb ik me 49 jaar lang gedragen zoals dat sociaal wenselijk is. En daar loop ik nu op vast. Daarom is het fijn dat ik met de handvaten die ik voor mijn dochter krijg ook zelf wat kan.

We blijven samen lachen om die kleine speciale momentjes die alleen autisten snappen.

Audrey Hollanders – moeder van een dochter met autisme